Τα ξηρά ξύλα αποτελούν ένα ζωτικό συστατικό των οικοσυστημάτων κήπων, καθώς παρέχει έναν βιότοπο για διάφορα ζώα, φυτά, μύκητες, λειχήνες και φύκια.
Τα παραπάνω είδη χρησιμοποιούν τα ξηρά ξύλα ως καταφύγιο, τοποθεσία χειμερίας νάρκης, έδαφος αναπαραγωγής και ως πηγή τροφής. Δεδομένου ότι χρειάζονται χρόνια για την πλήρη αποσύνθεση του ξύλου, αυτό παρέχει έναν αξιόπιστο βιότοπο για ακόμη περισσότερα είδη, μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία της αποσύνθεσης.
Η ποικιλομορφία των ειδών αυξάνεται σημαντικά ανάλογα με την ηλικία των ξηρών ξύλων, γι 'αυτό πρέπει να αφαιρούνται τα πιο ηλικιωμένα και βαριά φθαρμένα κλαδιά και οι κορμοί δέντρων. Νέα κλαδιά μπορούν να κοπούν και να προστεθούν σε έναν συρρικνωμένο σωρό από χαμόκλαδα, για να αντισταθμίσουν τα ξύλα που χάνονται κατά τη διαδικασία αποσύνθεσης.
Τα ξηρά ξύλα προσελκύουν διαφορετικούς οργανισμούς, ανάλογα με το σχεδιασμό του κήπου και τη θέση του (σκιερή/ηλιόλουστή, ξηρή/υγρή). Για παράδειγμα, τα ερπετά και τα μυρμήγκια προτιμούν ηλιόλουστες και ξηρές τοποθεσίες.
Τα ξηρά ξύλα συνδέουν διαφορετικά περιβάλλοντα μεταξύ τους. Για παράδειγμα, οι σωροί κλαδιών σε σκιερές τοποθεσίες ή οι κορμοί δέντρων κοντά σε λίμνες κήπων προσελκύουν αμφίβια όπως βατράχια, φρύνους και τρίτωνες, επειδή αυτά τα είδη χρειάζονται τόσο το νερό, όσο και το έδαφος για τον κύκλο ζωής τους.
Οι τρόποι ενσωμάτωσης της ξηρής ξυλείας στους κήπους περιλαμβάνουν:
-
Νεκρά δέντρα, κούτσουρα και ρίζες θάμνων
-
Πεσμένα κούτσουρα ως σύνορα για περιοχές φύτευσης ή μονοπάτια
-
Στρωματοποίηση κορμών ή κλαδιών με διακοσμητικό τρόπο
-
Δημιουργία σωρών από χαμόκλαδα
-
Ύφανση φρύγανων σε φράκτη (μπορούν να προστεθούν φυτά αναρρίχησης για περισσότερο πράσινο)
-
Αξιοποίηση των ροκανιδιών ξύλου ως μονοπάτι ή θεμέλιο για εξοπλισμό παιχνιδιού (κούνιες κ.λπ.)
Συμβουλή: Μόλις στοιβαχτεί το ξύλινο υλικό (σωροί χαμόκλαδων κ.λπ.), θα πρέπει να αφεθεί εντελώς και όχι να αναδιαταχθεί ή να τεμαχιστεί περαιτέρω, καθώς αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να προχωρήσει εντελώς η διαδικασία της αποσύνθεσης.
Η διαδικασία αποσύνθεσης ξύλου μπορεί να χωριστεί σε τρεις κύριες φάσεις:
-
Φάση αποικισμού: Τα πρωτοπόρα έντομα όπως τα σκαθάρια, καθώς και οι μύκητες αποικίζουν το ξύλο, τρέφονται από αυτό και δημιουργούν σήραγγες. Το ξύλο αρχίζει ήδη να αποσυντίθεται σε μικροβιακό επίπεδο κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης.
-
Φάση αποσύνθεσης: Μύκητες και βακτήρια αποσυνθέτουν σταδιακά το ξύλο ενώ επιπλέον είδη εντόμων εγκαθίστανται.
-
Φάση ύγρανσης: Το ξύλο αποσυντίθεται αργά και γίνεται μέρος του εδάφους. Οι οργανισμοί του εδάφους όπως τα σκουλήκια, τα σαλιγκάρια, τα ξύλα και οι μιλιππάδες διεισδύουν στο σάπιο ξύλο, διασπώντας περαιτέρω την ουσία. Οι μύκητες διασπούν την κυτταρίνη και τη λιγνίνη από το ξύλο. Το σάπιο ξύλο μετατρέπεται τελικά σε χούμο χάρη στο έργο αμέτρητων οργανισμών.
Η αποσύνθεση του ξύλου είναι μια αργή διαδικασία που απαιτεί διαφορετικά χρονικά διαστήματα ανάλογα με τον τύπο του ξύλου και το μικροκλίμα (θερμοκρασία, υγρασία).
Image Source: ulleo / pixabay
Image Source: adege / pixabay
